Ik zwijg…mijn geweten zegt me dat ik haar niet mag inprenten  dat alle mensen lief zijn.  Als ik haar bevestig dat alle mensen lief zijn,  dan ben ik niet eerlijk, dan  zeg ik dat alle mensen het goed met haar voor hebben.  Daarmee schend ik  haar vertrouwen in mij.  Onze kleinkinderen hebben  mijn vertrouwen nodig om op zichzelf te leren vertrouwen, op hun  eigen waarneming en gevoel om hun eigen onderscheidingsvermogen  te ontwikkelen om te weten wat puur liefde is en wat misleidend is. Als alle mensen puur  liefdevol gedrag zouden tonen,  dan zouden  we geen oorlog meer hebben, dan zouden mensen  elkaar niet uitbuiten,  uitsluiten,  kleineren, manipuleren, veroordelen, en niets van bovenaf opleggen.  Dan zouden mensen zich niet anders  voordoen  dan dat ze zijn….dan zouden alle mensen elkaar met begrip en vanuit respect  tot steun zijn en elkaars kwaliteiten positief bundelen en in Harmonie naast elkaar kunnen leven. Dan zou het welzijn van elk kind centraal staan. Ik zwijg naar ons kleinkind, ze is nu nog zo klein en haar wereldje ook...er komen nog momenten genoeg om er met haar over te communiceren,  om  spelenderwijs en via vertellingen  te leren van het leven. Ik vertrouw erop dat zij haar innerlijke rijkdom vindt dat haar tot volwassenheid leidt. Ik vertrouw erop  dat mijn zwijgen op dat moment  meer deed dan duizend woorden.

Ondertussen blijf ik me inzetten voor educatie vanuit het Hart, het welzijn centraal,  niet alleen voor onze kleinkinderen...voor alle kinderen.