De discussie over het Sinterklaasfeest tussen voor- en tegenstander is hoog opgelopen. Zelf heb ik hele warme gevoelens uit mijn jeugd en met onze kinderen ten aanzien van dit traditionele feest. Ik kan me wel goed voorstellen dat mensen die te maken hebben (gehad) met racisme en slavernij heel anders aankijken tegen de blanke Sint met al zijn zwarte hulppieten. En ook dat de meesten, die nog steeds met veel plezier Sinterklaas vieren, totaal geen bijbedoelingen hebben. Waar het Sinterklaasfeest in al zijn glorie bij de een hele nare gevoelens oproept, gebeurt bij de ander het tegenovergestelde. Waar de ene mens met een donkere huidskleur juist houdt van die malle pieten, is de ander vol afschuw. Welke huidskleur dan ook, de een wil het wel vieren en de ander perse niet. Het is wederom weer een kwestie van respect hebben voor elkaar, begrip voor elkaars gevoelens, elkaar de vrijheid geven om het wel of niet te vieren en elkaar niet willen kwetsen.

De soms felle discussie is ergens goed voor geweest. Er is naast mensen die tegenover elkaar blijven staan ook een dialoog op gang gekomen. Het heeft mensen aan het denken gezet…de liedjes worden al aangepast aan deze tijd. Er worden creatieve oplossingen bedacht , zoals regenboogpieten en andere kleuren pieten, om niemand binnen onze multiculturele samenleving te kwetsen en om de traditie toch in stand te kunnen houden voor de liefhebbers. Wat mij betreft mogen de Pieten zwart blijven, immers hij heeft nu een hele andere invulling gekregen.

Feitelijk zie je in de geschiedenis Sinterklaas met zijn tijd meegaan. 

Laatst kreeg een satirische prent onder ogen kreeg met als opschrift “weer een traditie naar de Ratsmoree”. ..ik moest er hartelijk om lachen. Helaas mocht ik de prent niet kopiëren, dus zit er niets anders op het te vertellen ‘Sinterklaas beval Piet in de schoorsteen te klimmen…en de reactie van Piet was…maar Sinterklaas, dan word ik zwart! “ Ja Sint, daar sta je dan, je bevelen worden niet meer zomaar opgevolgd, de hulppiet denkt zelf na!

Onze kinderen doen met hun kinderen nog trouw mee aan de traditie van schoenzetten en pakjesavond. Ook wij, opa en oma , vinden het nog steeds een heel leuk feest . En toch betrap ik me er zelf op dat ik er inmiddels toch wel een beetje anders tegen aankijk. Het is zo commercieel geworden en vele kinderen worden overladen met cadeautjes en snoepgoed. Terwijl het aantal mensen dat onder de armoedegrens leeft groter wordt en die kinderen meestal weinig tot niets krijgen. Het strookt niet met wat de Sint verkondigt op T.V…er is genoeg voor iedereen. We vertellen kinderen dingen die niet waar zijn, hoe verwarrend kan dat zijn? Diep in mijn hart vraag me wel eens af of we beter eerlijk tegen kinderen kunnen zijn dat De Sint niet "echt is".. en hen de legende van St. Mira vertellen en de moraal uitleggen.   En vertellen wat wel echt is.. dat je om elkaar geeft en elkaar aandacht wilt geven, wilt verrassen en plezieren…en dat je dit ook heel spannend en gezellig kan maken. Dat het ook een feest is om mensen die het in het moment moeilijk hebben ook iets te schenken zonder dat er iets tegenoverstaat. Zou dit ook een optie kunnen zijn om deze traditie in onze multiculturele samenleving voort te kunnen zetten? Zou dit wellicht beter passen bij de “eigen wijze “ zelfnadenkende kinderen van Nu? Bij een nieuwe tijd? Sinterklaasfeest van de Toekomst?