Na het verschijnen van het Appèl ontving ik een aantal indrukwekkende reacties.  Twee  heb ik er uit gelicht, van een moeder en een leerkracht.

"Een moeder die Anoniem"  wil blijven belt mij, haar zoon is hoogbegaafd en hooggevoelig. Zijn onderwijzer op de basisschool begrijpt en voelt "het" niet . Ook grijpt hij  niet in als  de kinderen in zijn klas hem plagen.  De moeder voelt na een aantal gesprekken aan dat  ze  er eigenlijk nog beter aan doet om haar zoon  thuis te houden dan naar school te sturen.  Zij onderneemt  actie om haar zoon op een andere school  te plaatsen. Daar vindt een gesprek tussen haar zoon en een coach plaats, waar zij bij mag zijn. Zowel de coach als de moeder worden geraakt door zijn antwoorden. Zijn moeder vat het kort samen:

Mijn lieve kind, je bent ontzettend bijzonder, zo krachtig,je gelooft zo prachtig in je zelf! Niet ten onder gaand aan het gepest van je klasgenoten, gaf je antwoord op de vraag van jouw coach: "Wie is voor jou de baas?" Waarop je antwoord gaf: "De eerlijkheid, die is de baas. Sommige mensen noemen het God, ik noem het de liefde van de eerlijkheid"

Het is mooi en droevig tegelijkertijd, vertel ik haar,  onze jongste zoon overkwam  hetzelfde, mijn oergevoel als moeder was hetzelfde "het kan anders"...we praten over 18 jaar geleden.  Ons kind gaf ook dergelijke antwoorden toen wij hem  bij de kinderpsychiater  lieten testen. Die man was ontroerd van zijn antwoorden en merkte op....als  alle mensen zo zouden zijn, dan waren er geen problemen in de wereld!

Annemarie Hondema, moeder en leerkracht, stuurde mij een mail
Dag Ingrid, Via de site StichtingWelzijnkinderen.nl ben ik op jouw site terecht gekomen waar ik met enorme verwondering in rond snuffel. Jij bent de vertegenwoordiging van dat wat al lang in mij leeft en steeds meer de kop op steekt: het heel houden, en waar ondertussen nodig, het opnieuw heel maken van het kind. Het verlangen dat ik hierin voel is groter dan al het andere. Ondertussen staan er steeds meer mensen rondom mij op die met hun bijzondere kwaliteiten onze krachten willen bundelen om de holistische beleving van de mens, beginnend vanuit het kind, weer kenbaar te maken. Immers, dit is de tijd ervoor! Zelf geef ik les op een middelbare school en 'weet' ik dat de kinderen het niet veel langer meer gaan aannemen op deze manier. Er moet hard aan de bel getrokken worden, de krachten moeten zeer zeker gebundeld, tot aan overheidsniveau toe. Ik ben zeer benieuwd hoe jij hierin staat, wat je verlangens zijn om hier groots voor te gaan staan. Het lijken nu namelijk nog zoveel eilandjes; Educare en Marijke Sluyter, Stichting welzijn kinderen, Edith Hagenaar, Marja de Vries,etc etc. Wordt het niet hoog tijd om de handen ineen te slaan en onze eigen krachten vanuit de liefde voor onze kinderen te tonen?

Wij ondernemen actie: Carla Muijsert- van Blitterswijk, Margrete Stoute-Bouts van de kracht van 8, Carola Eppink van Mama's online, Marlenne Schrijver vrijwiligster bij Niburu  en ondergetekende, Ingrid Rouleaux-Korsen  initiatiefneemster van de Campagne Onze kinderen zijn de toekomst  komen 30  juni bij elkaar om de eerste plannen te smeden om voor een groots opgezet evenement "de bundeling van positieve kracht rondom het kind", waarin we het Appèl aan de overheid willen overhandigen. We houden jullie op de hoogte . Suggesties, ideeën, hulp, we staan ervoor open.

De basis van een kind wordt voornamelijk thuis en op school gelegd...kinderen moeten leren om onvoorwaardelijk met elkaar om te gaan, zelf kritisch na te denken, te plannen en te handelen, en uitgedaagd worden om vanuit hun kern al hun mogelijkheden te verkennen en te benutten . Het mediërend  leren is hiervoor een goede methode ( lees hierover in mijn  boek "Een bundeling van positieve kracht rondom het kind") . Of je nu een hoogbegaafde leerling of een zwakke leerling bent,  deze methode sluit aan op de kwaliteit van het kind en maakt leren leuk. Nieuwetijdskinderen, ik noem ze liever de kinderen van NU, vragen ons om oprechtheid, om kernkwaliteit. Carla Muijsert en Margrete Stoute zijn momenteel druk bezig met het ontwikkelen van de opleiding 'Kindercoaching in het basisonderwijs' voor Hogeschool InHolland  Alkmaar. Een geweldige uitdaging!  Vooral omdat ze uit willen gaan van hun kwaliteitgerichte aanpak.

Een paar weken later ontvang ik een weer een mail van Annemarie Hondema, dit keer een mail die zij naar 300 mensen verstuurd heeft die zij ontmoet heeft op een lezing van Hans Stolp in Joure.. Ik heb haar vervolgens  telefonisch gesproken, de aanwezigen  zijn  diept geraakt en voelden  zich  één met haar oproep. ..zij stond daar op en sprak de volgende woorden:

Elders in het land op 20 mei  jl. is volgens mij iets heel bijzonders gebeurd. Degene die er waren ( 300 mensen)  hebben het duidelijk gevoeld. Door de eenheid in de energie die daar was kon een dieper verlangen in contact komen met ons bewustzijn. Een verlangen dat jij (h)erkende. Een verlangen om de kinderen van deze tijd te geven waar ze steeds duidelijker, steeds heftiger om vragen: geef ons jullie oprechtheid, jullie respect, jullie licht op ons om te zien wie we zijn. Geef het ons vanuit de bron van wie jullie zijn, raak ons en begeleid ons vanuit die bron, zo en niet anders.  Het is niet meer zoals het was, dat klopt niet meer, het kan niet meer. Wij laten jullie zien dat je niet meer bang hoeft te zijn voor de ruimte, de vrijheid die ontstaat als jij je overtuigingen en je daaruit opgebouwde leven loslaat. Het is prachtig aan die andere kant....

En ook voelde je de pijn, die jou er dagelijks aan herinnert dat het systeem niet zo snel kan als ons verlangen! Dat we steeds in een spagaat zitten, tussen hoe het nu is en hoe het zou moeten binnen het onderwijs. Ik heb geen pasklaar antwoord. Maar wel een helder gevoel. En dat zegt me dat ik/we er alles aan moet(en) doen om onze visies/onze krachten te bundelen om het bewustzijn hierop te vergroten. Zodat onze kinderen al hun prachtige krachten in kunnen zetten voor de eenheid op aarde ipv energie kwijt te raken aan ons onbegrip. Ik wil van mijn eenzame eilandje af. Ik hoop jij ook.

Deze oproepen vanuit de ziel kunnen we niet langer in de kou laten staan...we moeten met zijn allen actie ondernemen. De oproep vanuit mijn ziel heeft mij gemotiveerd om mijn zoektocht aan te gaan naar Geestelijk, Lichamelijk en Financieel Welzijn in Balans, mijn leven te veranderen, mijn boeken te schrijven en de Campagne  "Onze kinderen zijn de toekomst" op te starten, het  Appèl te schrijven...de ruimte, de vrijheid en het respect...mijn angst is weg. JA , ik kan het beamen...het is prachtig aan die andere kant!

Via dromen maakt het Universum mij duidelijk dat Het Christoffel Appèl  heel krachtig  is en als we er vanuit een zuivere intentie  met zijn allen voor durven gaan, zullen we onze liefdevolle krachten meer en meer verenigen...op naar een groter geheel.  Voor kinderen, voor mij (ik,  die over de drempel heenging en De Verbinding met God beschreef) en  voor jou betekent dit geen eenzame "hoogte" of eilandje meer, geen buitenbeentje meer, onafhankelijkheid, niet voor gek verklaard worden,  maar (h)erkenning,  een bekrachtiging van "jij mag zijn wie jij bent".

Lieve jij, dank je wel dat je het Christoffel Appèl hebt  getekend, dank je wel dat jij het bij anderen onder de aandacht brengt.

Het verenigen van vele eilandjes...bruggen slaan, zal steeds meer mensen (kinderen) vaste grond onder hun voeten geven, het zal  onze levensenergie doen verhogen.  Gezonde verantwoordelijkheid nemen op alle terreinen, praktisch en plezierig in het leven staan, de ruimte krijgen om  je talenten te benutten,  gewoon jezelf mogen zijn, staat voorop al het andere. De oproep van de ziel wil gehoord  worden...de Eerlijkheid wint!

Ingrid Rouleaux-Korsen, moeder, verhalenverteller, auteur en initiatiefneemster van de Campagne Onze Kinderen zijn de Toekomst.