Campagne Onze Kinderen zijn de Toekomst

Het werkelijke probleem in het onderwijs - we hebben de leerkracht onbelangrijk gemaakt

Geschreven door 
maandag, 10 juli 2017 15:04
Het werkelijke probleem in het onderwijs - we hebben de leerkracht onbelangrijk gemaakt

Het werkelijke probleem in het onderwijs: We hebben de leerkracht onbelangrijk gemaakt.
* Publicatie van Evert Hoogendoorn.

Op 27 juni 2017 hielden de leerkrachten van het PO een prikactie. De werkdruk is te hoog en de salarissen te laag. En dat is al jaren zo. Bovendien, in tegenstelling tot wat elke partij in de campagne beloofde, of elke minister of staatssecretaris zei tot speerpunt te zullen maken: het wordt al jaren alleen maar erger. Dus nu gaan ze één uur staken om een signaal af te geven.

De NOS kopt: “Basisschoolleraren staken, kinderen kunnen uurtje langer slapen.” Deze koppensneller heeft duidelijk geen kinderen. Iedereen ouder weet dat basisschoolleerlingen niet langer slapen als ze een uur later op kunnen staan. Dat doen ze vanaf de puberteit. De NOS decimeert zo het levensgrote probleem van het onderwijs tot een uurtje langer slapen. Als een puber die blij is met zijn tussenuur als zijn docent een ongeluk heeft gehad. De Volkskrant komt met en artikel over megaklassen van 40-100 leerlingen. Dat is ook een oplossing, maar voor een ander probleem. Net als de politiek lijken de nieuwsmedia te geen idee te hebben waar het probleem werkelijk zit.

De afgelopen decennia is de leerkracht in het basisonderwijs het slachtoffer geworden van verschillende ontwikkelingen:

De educatieve uitgevers hebben hun werk goed gedaan. Ze hebben methodes ontwikkeld die, mits secuur uitgevoerd, elke leerling het hele jaar bezighouden met de voorgeschreven stof. Verschillende toets instanties, met het CITO voorop, hebben hun werk ook goed gedaan. Ze hebben toetsen ontwikkeld die van groep 1 t/m groep 8 meten of elke leerling beschikt over de vaardigheid om de voorgeschreven stof te reproduceren. En als laatste heeft de overheid zijn werk goed gedaan door de scholen te verplichten de voortgang van elke leerling continue te monitoren en te toetsen op deze vaardigheden. Voila, de meetbare kwaliteit van het onderwijs is geborgd.

Vervelend voor de leerkrachten, en de leerlingen, is alleen dat zij in dit hele systeem niet voorkomen. De leerkracht is de uitvoerder van het systeem geworden en de leerling het leidend voorwerp. Helaas hebben beiden de afgelopen decennia geen onderdeel uitgemaakt van het kritische pad van de ontwikkelingen in het onderwijs. De baan van leerkracht bestaat steeds meer uit het bijhouden en invullen van systemen die de voortgang van de leerling in kaart moeten brengen. Maar was het volgen van de ontwikkeling van de leerling niet een van de taken en kwaliteiten van de leerkracht? Of vinden we dat toetsinstanties dat beter kunnen? Helaas zijn die instanties niet aanwezig in de klas, dus moet de leerkracht als de kinderen weg zijn, de hele dag nog een keer overschrijven. Dat klinkt als strafwerk, en zo voelt het ook voor veel leerkrachten. Vandaar die werkdruk. Daar zit het knelpunt waarvan de gevolgen nu zo groot zijn geworden dat de leerkrachten bereid zijn te gaan staken met steun van schoolleiding en ouders.

We hebben degenen die aan de basis staan van de toekomst van onze samenleving, leerkrachten en kinderen, onbelangrijk gemaakt. Dat is het probleem. Het gevolg is een lerarentekort. Wie wil er nou een onbelangrijke baan? Het gevolg is ook een verschil in salaris van ruim 30% met vergelijkbaar opgeleiden.

Wie goed nadenkt over kinderen, mensen, leren, functioneren en misschien zelfs excelleren komt al snel uit op een heel andere situatie dan nu het geval is op de meeste scholen. Als je je niet laat leiden door politiek, beheersbaarheid en controlemiddelen, maar inzoomt op de kern, dan is die kern een groepje leerlingen met een leerkracht die de middelen heeft om die kinderen zich optimaal te laten ontwikkelen.

Daar is onderzoek naar gedaan, en daar wordt al heel lang over geschreven. Wat mensen nodig hebben om zich te ontwikkelen, goed te functioneren en te excelleren is het vertrouwen dat je iets kan en er beter in kan worden, autonomie zodat je zelf verantwoordelijkheid kan nemen en het gevoel dat je bij een groep hoort die samen naar een doel toe werkt. Dat klinkt simpel, maar het staat haaks op wat een leerkracht kan en mag doen in het huidige systeem. Het staat ook haaks op het gedrag dat in het huidige systeem van de leerlingen verwacht wordt.

Om dit terug te krijgen in het onderwijs moeten we de leerkracht weer verantwoordelijk maken voor het onderwijs in de klas. We moeten niet alleen uitvoerders van de methodes, maar ontwerpers van leersituaties en van motivatie voor de klas hebben staan. Ze verzorgen niet het onderwijs van de methode of de toets, maar hun eigen onderwijs, vanuit hun eigen kracht en gemaakt voor hun eigen leerlingen. En dat doet en kan een leerkracht niet alleen, ook de samenwerking tussen leerkrachten is daarbij belangrijk.

Dit is niet de simpele oplossing waar een demissionair staatssecretaris of een clickbait schrijver van de publieke omroep op hoopt, maar het is wel de manier waarop het echt beter wordt.

Dus beste politici en journalisten,

Mijn zoon kreeg einde groep 3 een ‘zomertaak’. Huiswerk voor in de grote vakantie omdat hij niet aan de norm van een 6-jarige voldeed. Om mee te praten of te kunnen beslissen over onderwijs het komend jaar heb ik voor u ook een zomertaak: Lees ‘Drive’, van Daniel Pink, lees ‘Homo Ludens’ Johan Huizinga, lees Erasmus.

Doe uw huiswerk!

Fijne zomer.

BRON: https://www.linkedin.com/pulse/het-werkelijke-probleem-onderwijs-we-hebben-de-evert-hoogendoorn

MEER INFO OVER DE PRIKACTIE P.O. RAAD : https://www.poraad.nl/27-juni-prikactie-en-manifestatie-in-het-primair-onderwijs

Ingrid Rouleaux-Korsen

Ingrid Rouleaux-Korsen, een moeder met een speciale opdracht in haar leven, auteur, verhalenverteller, ervaringsdeskundige in Geestelijk, Lichamelijk en Financieel Welzijn in Balans, eindredactie en initiator van "Onze kinderen zijn de Toekomst".

Website: www.onzekinderenzijndetoekomst.nl