Campagne Onze Kinderen zijn de Toekomst

Een spoedcursus onderwijsvernieuwing. Diploma’s zijn hopeloos achterhaald, zegt deze hoogleraar

maandag, 18 december 2017 10:32
Een spoedcursus onderwijsvernieuwing. Diploma’s zijn hopeloos achterhaald, zegt deze hoogleraar

Een spoedcursus onderwijsvernieuwing door Harold Bekkering. 

In het onderwijs werk je continu naar een handjevol verplichte mijlpalen: een mooie score voor je citotoets, je middelbare schooldiploma, en misschien na jaren zwoegen ook nog een papiertje waarop staat dat je je studie hebt afgerond. Volgens Harold Bekkering, als hoogleraar verbonden aan de Radboud Universiteit Nijmegen zou dat niet de insteek moeten zijn en zijn diploma’s slechts een vorm van gemakzucht. Onderwijs zou veel meer moeten gaan over wat een individu kán en wíl leren, betoogt de in 1965 geboren Bekkering. Vanuit de cognitieve neurowetenschap kijkt hij naar wat er in de hersenen gebeurt – en koppelt dat aan hoe we leren. Ik belde de hoogleraar om te vragen hoe we met zijn inzichten het Nederlandse onderwijs even goed kunnen maken als het Nederlandse vrouwenvoetbal.

Zeg, wat is er eigenlijk precies mis met het huidige onderwijs?

 

‘"Leren doe je niet als groep, leren gebeurt altijd in een individu, en dat zou je centraal moeten stellen. Dat weten we eigenlijk ook allemaal, en toch is ons schoolsysteem er niet naar ingericht. Waar ik tegen fulmineer: iedereen krijgt dezelfde stof, dezelfde eindtermen. Alleen: het is een grote misvatting dat iedereen op dezelfde manier leert, ontvankelijk is voor dezelfde vakken en methodes. Daardoor zwemmen we in de labels als dyslexie en dyscalculie. Als jij in groep drie de boot mist met lezen, dan vaart die boot vrolijk verder naar het niveau van groep vier. Daarom moeten we juist onderzoeken in hoeverre de stof die je aanbiedt, aansluit op wat iemand ook daadwerkelijk kan en wil leren.’"

Hoe zou dat er in de praktijk uit komen te zien?

‘"We hebben het onderwijs ingericht om de maatschappij te dienen, dus als iemand solliciteert, vragen we al snel naar diploma’s. Maar het is veel interessanter om te vragen: ‘Goh, wat heb jij geleerd deze jaren? Laat maar eens zien.’ Dan achterhaal je wie iemand is, waar zijn krachten liggen. En dát doen diploma’s niet. Iedereen leert vanuit een eigen model, dat weten we onder andere van Donald Hebb, één van de grootste mensen in de neurowetenschappen. Hij laat zien dat onze hersenen een associatiemachine zijn. Onze hersenen bundelen alle informatie die binnenkomt en dat is hoe we leren. Daar kan je onderwijs op aanpassen, scholen moeten zich daar op toespitsen. In plaats van je vertellen wat je moet leren, zou een school moeten denken: ‘Wat kunnen we nou doen om jou wat nieuws bij te brengen, en wat wil je zélf graag leren?’ Wat iemand heeft geleerd moet je niet in cijfers willen vangen. Integendeel. Je zou juist per individu moeten kijken waar iemand het meeste baat bij heeft."

Oké, duidelijk. Stel: je mag morgen drie dingen veranderen aan het Nederlandse onderwijs. Wat zou je doen?

"Het allereerste is: weg met diploma’s. We moeten ervan af dat je leert om een bepaald diploma te halen. Je leert voor jezelf en je krijgt aan het eind van het jaar een portfolio mee, waarin je laat zien wat je hebt gedaan. Waarom zou je nou iedereen Frans of Duits laten leren? Als iemand dat niet wil, zou ik zeggen: prima, weet alleen dat je dan geen Frans of Duits meer kunt studeren. Wacht, dat wilde je ook helemaal niet? Mooi zo. Even goede vrienden, en als je later in Duitsland gaat wonen, leer je het alsnog."

"Verandering twee: geef leerlingen keuzevrijheid. Daarvoor is de zelf-determinatie theoriebelangrijk. Die luidt als volgt: Een mens raakt gemotiveerd als hij zelf kan besluiten waar hij zich in gaat verdiepen, daarbij rekening houdend met zijn eigen doelen. Ik schrijf daar overigens over in mijn boek, De lerende mens."

"Tot slot moeten we meer gebruikmaken van digitale middelen. Die technieken kunnen echt achterhalen wat iemand al weet en de stof daarop aanpassen, zoals woordjes leren op WRTS, een programma dat je overhoort en de woorden eruit pikt die je nog niet kent, tot je het foutloos kan. Of leerlingen dan de hele dag achter de computer moeten zitten? Nee, ze kunnen bijvoorbeeld veel vaker actief van elkaar leren, onderling. Ben jij goed in wiskunde? Leg je klasgenootje dan maar eens uit waarom die som zo in elkaar zit. Uit onderzoek weten we dat dit niet alleen voordelig is voor degene die het nog niet weet, maar ook voor degene die het uitlegt. Een win-winsituatie, kortom."

Blijft er tussen al dat computergeweld en onderling leren nog wel ruimte voor docenten, denk je?

‘’Zeker. De leraren hebben een hele belangrijke taak, want die moeten ervoor zorgen dat je aan de slag  gaat, dat je gemotiveerd raakt. De leraar kan zo juist meer met de mens bezig zijn. Want een computer kan die stof dan wel aanbieden, iemand zal je toch moeten vertellen waarom het belangrijk is dat je het ook daadwerkelijk leert.’’

Je spreekt deze week tijdens de Onderwijsweek. Het thema dit jaar is ‘gelijke kansen’, hoe passen jouw ideeën daarin?

"Dat is een mooi gekozen titel, maar de werkelijkheid is totaal anders. Helaas. Al die niveauverschillen die we hebben en al die cijfers die we geven, die vergroten juist ongelijke kansen."

Hoe dat zo?

“Neem huiswerk. Ik zeg: afschaffen. Als we het hebben over gelijke kansen, zien we dat de ene thuis wel wordt geholpen, maar de ander niet. Dat gaat natuurlijk scheef groeien. Blind ervan uitgaan dat iedereen thuis dezelfde omstandigheden heeft, vergroot dus ongelijkheid.”

BRON: https://brandpunt.kro-ncrv.nl/brandpuntplus/harold-bekkering-interview/

Door Jasmin Sharif - 05 Okt 2017 in Brandpunt+